Ik
ben terug, deze keer nuchterder dan ooit. Geen emotionele
instabiliteit, geen relatie issues, niks. Gewoon lekker nuchter en
helemaal oke. Ik schrijf volgens mij voor het eerst in het
Nederlands, ik wilde even checken of mijn Nederlands nog wel goed is
gebleven na een jaar studeren in het Engels. Mijn Engels is inmiddels
geweldig, als ik mijn oude blogs terug lees schaam ik me wel een
beetje om eerlijk te zijn, dat was afschuwelijk.
In de afgelopen maanden was ik niet helemaal afwezig, ik had een aantal (zielige) blogs geschreven, maar vervolgens weer verwijderd. Ik vond het maar niks, al dat zielige, verliefde gedoe. Ik heb onlangs een mentale shampoo gebruikt, ik heb volledige rust in mijn hoofd, ik denk nergens meer aan en maak mij nergens meer druk om.
Voor degenen die mijn blogs leuk vonden en ze hebben gemist: ik zal jullie eens (proberen) te vertellen wat ik heb gedaan in de afgelopen maanden, niet dat jullie dat per se willen weten, maar wel zo leuk.
Het afgelopen jaar was een emotionele verspilling, ik heb te lang geprobeerd vast te houden aan iets wat uit elkaar hoorde te vallen, alleen heb ik dit recentelijk beseft. Hoe goed iets ook voelt en hoe erg je ook afhankelijk denkt te zijn van iemand, soms moet je het loslaten. Dit soort dingen worden je altijd verteld en je luistert er niet naar (zoals ik niet luisterde, en jij nu ook niet), als je niet luistert, moet je het maar voelen. Liefde en gevoelens zijn tijdelijk, onthoud dat goed. Hoe pijnlijk iets ook lijkt, het gaat altijd over na verloop van tijd, maar alleen zie je dat niet altijd in, of weiger je het in te zien. Ik heb maanden lang als een teef lopen treuren en achteraf denk ik ''ik had al die tijd en moeite ergens anders in kunnen steken''. Overigens gaat het goed op school hoor, heb mijn eerste jaar op het HBO gehaald. Helaas geen P, ik kwam 5 punten te kort (van mijn project, niet mijn schuld, ik zat met idioten in een groepje).
Studeren is ook best geinig, ik keek er nooit naar uit, maar ik heb het best wel naar mijn zin. Ik kan gratis reizen en heb veel vrijheid. Soms zit ik wel 12 uren op school, maar ik voel me toch niet opgesloten, DAT is het verschil tussen het HBO en de middelbare school. Op de middelbare school zat er steeds iemand achter je reet aan, niemand liet je met rust. Op het HBO doet niemand dat, je moet maar voor jezelf zien te zorgen. Maar oke, in het begin was het wel even wennen, ik was 17 en mijn klasgenoten waren 20/21. Die 3/4 jaren maken best veel uit, niet alleen wanneer je meisjes vertelt hoe oud je bent, maar ook qua gedrag. Ik ben iemand die nogal speels en bijdehand is, maar ik ben serieus wanneer het moet, anders zou ik dit jaar ook niet hebben gehaald of course (haha, kijk ik neig toch Engels te typen). Iedereen in mijn klas vond mij heel vreemd, ik praat(te) veel, was bijdehand EN sliep in alle ochtendcolleges. Mensen namen mij niet serieus en begonnen langzamerhand een hekel aan mij te krijgen. Het enige nadeel van alleen zijn is dat je als een loner je tussenuren moet zien door te brengen (wat moeilijk kan zijn als je het hebt over 4 uren), maar anders dan dat weigerde ik mij aan te passen. Heb wel wat vrienden gemaakt door het jaar heen, die mij (volgens mij) wel begrepen. Ik moet zeggen dat studeren wel echt iets is waar je naar kan uitkijken, mits je de juiste opleiding kiest. Ik vind het altijd nog mooi dat ik zoveel heb geslapen op school en het nog steeds heb gehaald (overigens moet ik er wel bij zeggen dat je dan ook alles thuis moet uitvogelen, als je slaapt op school).
Oh, voor ik het vergeet, ik wil jullie een tip meegeven, gewoon gratis. Je kan het meteen toepassen bij alles wat je doet! Ik heb al mijn examens gehaald (het enige wat ik niet haalde was mijn eerste project, wil het er niet over hebben) en dat is mij gelukt met 1 truc. Voordat ik de truc weggeef, kan ik niet genoeg benadrukken hoe belangrijk STUDEREN wel niet is, wat ik nu ga zeggen is slechts een tip (of truc, het is maar hoe je het wilt noemen). Dit is de truc: VASTBERADENHEID. Als jij sterk gelooft dat jij iets kan doen, dan lukt dat ook. Ik heb de moeilijkste examens gehaald, examens die mensen 3 keer hebben moeten herkansen en ALSNOG niet haalden, gewoon door vastberaden te zijn. Ik loog mezelf voor door te zeggen dat ik een examen kon halen, dat bleef ik herhalen. Ik bleef herhalen dat ik het op een of andere manier zou halen. Zó lang, tot ik het werkelijk geloofde. Als je zelfverzekerd bent en met een goed gevoel je examen binnengaat, loopt het waarschijnlijk ook beter af. En zo heb ik dus haast al mijn examens gehaald, MAAR JE MOET OOK GEWOON HEEL GOED LEREN, dit is slechts een extraatje, dat helpt. Stel je ook je cijfer voor, wel realistisch blijven natuurlijk. Voor mijn accounting examen wilde ik een 5,7/5,8 halen, dat was haalbaar voor mij. Vervolgens haalde ik een 5,6, mensen zeiden dat het geluk was, maar ik wist wel beter.
Ah Jezus, wat een smerige scheet, ik stik hier haast.
Ik moet zeggen dat ik in het Nederlands schrijven super awkward vind, ik ben niet meer in staat om sarcasme te uiten in het Nederlands (op schrijfgebied) en daarom prefereer ik ook in het Engels te schrijven. Maar dit deed ik puur om te kijken of ik überhaupt nog wel Nederlands kan schrijven, want het is behoorlijk achteruit gegaan.
Dag vriendjes en vriendinnetjes, tot de volgende keer.
In de afgelopen maanden was ik niet helemaal afwezig, ik had een aantal (zielige) blogs geschreven, maar vervolgens weer verwijderd. Ik vond het maar niks, al dat zielige, verliefde gedoe. Ik heb onlangs een mentale shampoo gebruikt, ik heb volledige rust in mijn hoofd, ik denk nergens meer aan en maak mij nergens meer druk om.
Voor degenen die mijn blogs leuk vonden en ze hebben gemist: ik zal jullie eens (proberen) te vertellen wat ik heb gedaan in de afgelopen maanden, niet dat jullie dat per se willen weten, maar wel zo leuk.
Het afgelopen jaar was een emotionele verspilling, ik heb te lang geprobeerd vast te houden aan iets wat uit elkaar hoorde te vallen, alleen heb ik dit recentelijk beseft. Hoe goed iets ook voelt en hoe erg je ook afhankelijk denkt te zijn van iemand, soms moet je het loslaten. Dit soort dingen worden je altijd verteld en je luistert er niet naar (zoals ik niet luisterde, en jij nu ook niet), als je niet luistert, moet je het maar voelen. Liefde en gevoelens zijn tijdelijk, onthoud dat goed. Hoe pijnlijk iets ook lijkt, het gaat altijd over na verloop van tijd, maar alleen zie je dat niet altijd in, of weiger je het in te zien. Ik heb maanden lang als een teef lopen treuren en achteraf denk ik ''ik had al die tijd en moeite ergens anders in kunnen steken''. Overigens gaat het goed op school hoor, heb mijn eerste jaar op het HBO gehaald. Helaas geen P, ik kwam 5 punten te kort (van mijn project, niet mijn schuld, ik zat met idioten in een groepje).
Studeren is ook best geinig, ik keek er nooit naar uit, maar ik heb het best wel naar mijn zin. Ik kan gratis reizen en heb veel vrijheid. Soms zit ik wel 12 uren op school, maar ik voel me toch niet opgesloten, DAT is het verschil tussen het HBO en de middelbare school. Op de middelbare school zat er steeds iemand achter je reet aan, niemand liet je met rust. Op het HBO doet niemand dat, je moet maar voor jezelf zien te zorgen. Maar oke, in het begin was het wel even wennen, ik was 17 en mijn klasgenoten waren 20/21. Die 3/4 jaren maken best veel uit, niet alleen wanneer je meisjes vertelt hoe oud je bent, maar ook qua gedrag. Ik ben iemand die nogal speels en bijdehand is, maar ik ben serieus wanneer het moet, anders zou ik dit jaar ook niet hebben gehaald of course (haha, kijk ik neig toch Engels te typen). Iedereen in mijn klas vond mij heel vreemd, ik praat(te) veel, was bijdehand EN sliep in alle ochtendcolleges. Mensen namen mij niet serieus en begonnen langzamerhand een hekel aan mij te krijgen. Het enige nadeel van alleen zijn is dat je als een loner je tussenuren moet zien door te brengen (wat moeilijk kan zijn als je het hebt over 4 uren), maar anders dan dat weigerde ik mij aan te passen. Heb wel wat vrienden gemaakt door het jaar heen, die mij (volgens mij) wel begrepen. Ik moet zeggen dat studeren wel echt iets is waar je naar kan uitkijken, mits je de juiste opleiding kiest. Ik vind het altijd nog mooi dat ik zoveel heb geslapen op school en het nog steeds heb gehaald (overigens moet ik er wel bij zeggen dat je dan ook alles thuis moet uitvogelen, als je slaapt op school).
Oh, voor ik het vergeet, ik wil jullie een tip meegeven, gewoon gratis. Je kan het meteen toepassen bij alles wat je doet! Ik heb al mijn examens gehaald (het enige wat ik niet haalde was mijn eerste project, wil het er niet over hebben) en dat is mij gelukt met 1 truc. Voordat ik de truc weggeef, kan ik niet genoeg benadrukken hoe belangrijk STUDEREN wel niet is, wat ik nu ga zeggen is slechts een tip (of truc, het is maar hoe je het wilt noemen). Dit is de truc: VASTBERADENHEID. Als jij sterk gelooft dat jij iets kan doen, dan lukt dat ook. Ik heb de moeilijkste examens gehaald, examens die mensen 3 keer hebben moeten herkansen en ALSNOG niet haalden, gewoon door vastberaden te zijn. Ik loog mezelf voor door te zeggen dat ik een examen kon halen, dat bleef ik herhalen. Ik bleef herhalen dat ik het op een of andere manier zou halen. Zó lang, tot ik het werkelijk geloofde. Als je zelfverzekerd bent en met een goed gevoel je examen binnengaat, loopt het waarschijnlijk ook beter af. En zo heb ik dus haast al mijn examens gehaald, MAAR JE MOET OOK GEWOON HEEL GOED LEREN, dit is slechts een extraatje, dat helpt. Stel je ook je cijfer voor, wel realistisch blijven natuurlijk. Voor mijn accounting examen wilde ik een 5,7/5,8 halen, dat was haalbaar voor mij. Vervolgens haalde ik een 5,6, mensen zeiden dat het geluk was, maar ik wist wel beter.
Ah Jezus, wat een smerige scheet, ik stik hier haast.
Ik moet zeggen dat ik in het Nederlands schrijven super awkward vind, ik ben niet meer in staat om sarcasme te uiten in het Nederlands (op schrijfgebied) en daarom prefereer ik ook in het Engels te schrijven. Maar dit deed ik puur om te kijken of ik überhaupt nog wel Nederlands kan schrijven, want het is behoorlijk achteruit gegaan.
Dag vriendjes en vriendinnetjes, tot de volgende keer.
